ευπάλαιστρος

εὐπάλαιστρος, -ον (Α)

1. αυτός που είναι έμπειρος, επιτήδειος στην παλαίστρα

2. το ουδ. ως ουσ. τὸ εὐπάλαιστρον

η επιδεξιότητα, η ικανότητα στη συζήτηση («τὸ κατὰ τὰς εἰρωνείας εὐπάλαιστρον», Λογγίν.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + παλαίστρα].